Avonturiers in TsiTsiKamma!!

Halloo allemaal,

We zijn inmiddels al weer een weekje ‘studeren’ verder. Deze week zelf is vrij weinig gebeurt, we hebben meerendeels van de dag op school gezeten omdat dat de enige plek is met internet en we eten er natuurlijk ook. Zelfs nog even wat lessen gehad, maar die duurde in het totaal bij elkaar ongeveer 4 uurtjes dus dat viel ook wel weer mee. En wat doe je dan met zoveel vrije tijd, zou je jezelf af gaan vragen?

Dus sinds vrijdag opgegeven om vrijwilligerswerk te gaan doen. Het project waar ik aan mee ga helpen met 2 vriendinnetjes is: “House of Happiness”, deze gaat juist niet om de kindjes hier, maar om de ouderen te helpen, dus leren lezen en schrijven en andere activiteiten mee te doen. Nu spreken deze ouderen niet echt Afrikaans of Engels, maar Kosi, dus dat wordt me nog een opgave. Vanaf volgende week starten we ermee dus ben erg benieuwd hoe dit gaat verlopen.

En verder ga je inderdaad maar kijken wat er te doen is in de omgeving. Nu is het hier, in tegenstelling tot wat ik had verwacht, toch iets meer regenachtig, dus regent het hier aan de kust nog aardig vaak, van kleine buitjes tot grote onweersbuien. Dus wij dachten waarom niet 400 kilometer verderop is gaan bezoeken. Tsitsikamma was de eindbestemming geworden. Dus 2 auto’s gehuurt en met 8 meiden in het totaal de reis maar begonnen. 3,5 uur onderweg geweest en toen op zoek naar ons hostel “Djembe”. Om een kleine impressie te krijgen (www.dijembebackpackers.com): er liepen paarden, een geit Bazz en 3 hondjes in de tuin rond te huppelen, de bedden en douche waren van boomstammen en natuurlijk het belangrijkste er was een jacuzzi om het dak. Nu zijn jacuzzi meestal bedoeld voor 4 personen maar wij pasten er met veel proppen echt wel met zijn achten in (dit zijn ook de meest charmante foto’s geworden), maar we hebben wel heel hard moeten lachen met zijn allen. Hierna naar een restaurantje in het dorpje gegaan, dit was een soort all-american restaurants, met overal Marilyn Monroe en Elvis Presley, hier ook nog even een verkleed partij met zijn allen gehouden.

Op zaterdag vroeg opgestaan want we zouden gaan Tuben (soort van raften alleen dat in een opblaasband in je eentje), maar helaas was blijkbaar het water al 3 maanden te laag, waardoor we blijkbaar nooit hadden kunnen reserveren, dus toen op het laatste moment maar besloten om dan te gaan kayaken. En daar stonden we dan met zijn achten in bikinis met reddingsvesten aan klaar om te gaan kayaken. Eerst nog een wandeling berg op berg af van 20 minuten en uiteindelijk via de rotsen aangekomen op het begin punt. Hup de kayaks in en roeien. Tussen de bergen heen met echt een geweldig uitzicht van beide kanten, echt onze ogen uitgekeken. Later de kayaks vervangen door Lilo’s, soort harde luchtbedden, en daarop soort surfend peddelen tussen de bergen (en dode vissen) door. Hier verderop gezwommen en dezelfde weg terug gegaan.

Nu hadden Manon, Sanne, Maartje en ik nog een volgend avontuur geboekt om half 3 dus we moesten ons even heel hard haasten en precies om half 3 stonden we alweer klaar om de Canopy tour te gaan doen. Het meest charmante tuigje om, helmpje op en de bus in om naar het bos te gaan. Eenmaal daar aangekomen werd er nog even uitgelegd hoe je nou precies naar beneden moest, en daar gingen we dan ziplining tussen je hoge bomen door (hoogste punt was 30 meter van de grond af). De grootste lach partijen gehad (voornamelijk door Maartje haar catwalk momentje, waardoor ze nu een avontuurlijke snee in haar been heeft opgelopen). Echt super gaaf om dit te doen, super mooi uitzicht ook. Na deze tour zat onze avontuurlijke dag er ook wel op en lagen we uitgeput in de hangmatten en matrassen die we buiten hadden gelegt. En die avond gegeten in het hostel, maar wel pas om 9 uur kwamen de pizza’s dan toch eindelijk eraan (af en toe nog steeds wennen aan de relax modus van de zuid afrikanen).

En toen was het alweer zondag en hadden we nog een halve dag voordat we weer terug gingen naar de campus om avond te eten. Dus wat doe je dan in een halve dag: BUNGYYYYYY JUMPEN! Ja geloof het of niet, ik ben van de hoogste bungy bridge afgesprongen! Het begon al dat een vriendinnetje van mij (Paula) afgelopen week haar sprong had gereserveerd, en ik al een week lang zat te twijfelen of ik het wel of niet zou doen. Uiteindelijk niets geboekt dus dacht zondag ik wil haar sprong wel zien. Dus met zijn 5en (andere 3 waren ergens anders naartoe) in de auto op naar de brug. Na de mega hoge brug te hebben gezien, maar naar de inschrijfbalie voor haar reservering, en toen maar gevraagt of er nog plek was, met de gedachte het lot bepaalt wel.

Zo stond ik nog geen uur later in mijn nieuwe tuigje onder de brug op het plateau om te gaan springen. Nu moet je eerst naar de plek lopen om te springen, dit was een klein en smal bruggetje met gaas aan de onderkant dus je moet er zeker niet komen met hoogtevrees. Eerst viel de spanning nog wel mee maar mijn beurt kwam steeds dichterbij. Wat ook heel erg fijn was was dat er twee meisjes voor mij beide een paniekaanval hadden en niet meer durfde te springen en huilend boven stonden. Dus daar wordt je nog zenuwwachtiger door en sta je wel vastgeketend bij je voeten met zwetende handjes en knikkende knietjes klaar om te springen. En dan is het je beurt om te springen en ga je naar de zijkant waar je met je tenen al over de relling moet gaan staan. Verstand op 0 zetten. 5, 4, 3, en met een klein duwtje val je opeens naar beneden en op het moment dat je valt denk je echt wat ben ik in hemels naam aan het doen. Je maakt twee vrije vallen omdat je weer omhoog veert en hebt het gevoel dat je een soort van aan het vliegen bent en aan niets vast zit. En dan aan het eind hang je onderste boven en ga je maar een beetje om je heen kijken, tussen de bergen door en naar beneden naar het riviertje wat er tussendoor stroomt en voor je het weet hangt er alweer een mannetje naast je die je op komt halen om naar boven te gaan. Geloof me, je bent de gelukkigste persoon ter wereld als je weer boven bent en weer vast op de grond staat. Ik was dus al over enthousiast maar Paula moest nog en die stond toen nog de angsten uit van het springen. En toen was het haar beurt. Super leuk om haar te zien springen en vervolgens haar in volle extase op te wachten. Eenmaal van de brug af in de armen gevallen van onze vriendinnetjes die ons op stonden te wachten. Lefgozers dat we waren. Later de dvd en foto cd rom gekocht (dus ja ik heb het bewijs) en toen was het tijd om alweer terug te gaan om samen met de andere weer terug te rijden naar de campus. Het weekend is ons dus weer veels te snel voorbij gegaan.

Dit was het avontuur weer voor dit weekend, nu even met veel moeite iets van foto’s proberen erop te zetten, en mijn vriendinnetjes hebben ook al wat gepost op facebook waarin ik ben getagd dus daar kan je me ook al in vinden.

Tot het volgende avontuur!! (deze keer nog niets gepland).

XX liefs Simone